Toevallige ontmoeting

Het is avond. En al redelijk laat. Ongeveer 22.25u. Ik loop nog op straat. Een man spreekt mij vriendelijk aan in een gebroken Engels. 'Of ik wifi heb?'. In zijn hand een gewone gsm. Ik knik neen en haal ter bevestiging van dit verbazingwekkend feit in 2023 mijn, eveneens oude, gsm boven  Hij toont mij adres in een bericht op zijn scherm. 'Neuiwldand?' vraagt hij. Ik herhaal 'Nieuwland?'. Hij knikt. 'Over de brug. Langs het water. Tot aan het industriemuseum. Dan terug de brug over. Het is de straat die schuin loopt'. 'Er is daar een centrum dat help', zegt hij plots. 'Daklozen. Zodat we niet buiten moeten slapen. Ik heb gebeld en heb een bed vanavond. Ik moet er wel voor half elf zijn'. Ik druk mijn vrees uit dat dat niet lukt. We staan amper aan het Van Eyck zwembad en hij heeft nog 4 minuten. 'Ik bel' zegt hij, wuift en holt telefonerend weg. Van aan het fietsbrugje achter Van Eyck draait hij om en steekt zijn duim op.... Ik neem aan dat hij uitstel kreeg. Wat zou een dakloze zonder gsm beginnen in de huidige maatschappij?!