Ochtenduren

De stilte van de nacht. Een blad of leeg computerscherm. En letters. Letters die woorden worden. Woorden die zinnen vormen. Zinnen die tot teksten leiden. Mijn nachten. Vaak. En heel soms loopt het hoofd over. Heel soms vloeit de tekst tot de ochtenduren. Als ik slapen ga hoor ik dan al de eerste vogels. Vaag aan de verre horizon komt het eerste licht al kijken en ergens hoor je iemand al wakker worden voor de volgende dag.... Maar mijn volgende woordenvloed vergeet de ochtenduren en wacht geduldig op de volgende stilte van de nacht.