Museumdolen

Het S.M.A.K. is een beetje mijn tweede thuis. De plek waar ik vrijwilligerswerk doe. De plek waar heel veel mensen mij kennen. De plek waar ik lid ben van de Vrienden van... . En zoals bij een thuis vergeet je soms rond te kijken. Het wordt vertrouwd... En voor een museum is dat jammer. Dus vandaag maakte ik, zoals iedereen, een reservatie voor een bezoek. Ik slenterde door de stille zalen en nam de tijd om rond te kijken. Ik ging zitten bij videokunst en zag een oude lada vanuit allerhande perspectieven tegen een boom rijden in een wintertuin in het verre St.-Petersburg. ik zag een bijna holografisch figuur fictieve bezoekers aanspreken vóór een gidsbeurt. Ik zag afbladerende metalen constructies en een zaal vol kunst die jongeren aanspreekt. Uiteindelijk eindigde ik verdiept in Braziliaanse kaarten en teksten... Mocht ik de tijd nemen, zou mijn echte thuis, als ik er grondig naar kijk ook zoveel verwondering opleveren?