Hoog...Hoger... Nog Hoger

De laatste tonen van een beiaardconcertje sterven weg op het plein. De hemel kleurt zachtroze in de avondzon en voor mij staat de fiere Gentse toren: het Belfort. Ticketje halen. De buitentrap op en naar binnen. Even stop ik... Dit gebouw is binnenin mooier dan ik dacht. Een pijl wijst de route... Naar beneden? Hmm. Beneden wachten vier stenen torenwachters en een bordje: bezoekers voor de toren neem de lift naar boven en de trappen naar beneden. Ik kijk rond. Hier geen lift. Aan de andere kant van de ruimte langs de trap naar boven... Naar de lift en de ruimte waar een oude draak uitrust. Van daaruit naar de top... Nu ja de buitengaanderij. Smal. Met kijkgaten. Stevige borstwering. Eerst zie je de zijkant van  het plein. Loop verder het eerste 'huisje van de torenwachter' voorbij en je staat oog en oog met de kathedraal. Even later de andere kant... File. Daar is de zonsondergang achter de Sint-Niklaaskerk te zien en iedereen blijft staan... Achter iemand door is geen optie. Kruisen ook niet. Passeren gebeurt in de huisjes. Eindelijk geraak ik op die gaanderij en geniet van het uitzicht en de ondergaande zon. Tot de stroom mij onwillekeurig meesleurt naar de trappen. Ik verstijf aan de rand. Een haarspeldenbochtenwenteltrap met diepgezichten en een touw als leuning aan de ene kant. Aan de andere kant een metalen staafje dat lodderlos lijkt te zitten. Ik slik en begin de afdaling. Er klinkt gemor achter mij. Bij de eerste kans verdwijn ik op een verdiep... Wauw, ik sta me mijn neus voor een gigantische klok...Misschien was dit niet helemaal de bedoeling... Ik kijk op het uurwerk. Geen moment dat de klokken zullen spelen (om het kwartier). Als de mensenmassa voorbij is gestoomd  vervolg ik mijn afdaling...Tot ik buiten sta in de avondkoelte. De zon is weg en ik ben blij dat ik dit mocht meemaken...