Geknakte vrijheid

Ik volgde ze wel. Van ver. De meisjes en vrouwen van Afghanistan. Ze verworven voetje voor voetje rechten. Vrijheden. Hier heel gewoon. Maar ginder, voor hen, telkens een overwinning. Het recht op scholing. Het recht om gewoon over straat te stappen, alleen. en herkenbaar Het recht mee te beslissen met wie je trouwt. Het recht om te werken. Het recht om te dromen en dromen te verwezenlijken.  Nu dreigt dat alles hen ontnomen te worden. Stapje voor stapje jaren om te leren herademen en plots wordt je keel weer dicht geknepen. Angst. Angst voor een onbestaande toekomst. Als glas gebroken dromen. Angst dat je keuzes wegvallen. Angst fysiek afgestraft te worden omdat je handelt als mens, als denkend en voelend wezen. Angst te verdwijnen, verstopt achter deuren en boerka's. We zagen het huilende meisje op sociale media. Ze kon bijna geen woord uitbrengen. Maar de vertaling van wat ze zegt leest sterk: 'Niemand geeft om ons. We zullen langzaam sterven in de geschiedenis'. ... Ik hoop dat de vrouwen en meisjes in Afghanistan niet vergeten sterven met enkel geknakte vrijheid. Sterke vrouwen verdienen beter.