Een minisluierwolkje veegt langs de maan Los en vrij door de lucht Zoent het onbevreesd de dakrand van het huis aan de overkant en verdwijnt, speels verstoppertje spelend tussen de pannen
Zo lijkt het toch Van hier achter het stevige glas Buiten is risico voor de mensheid We zijn gevaarlijk voor elkaar
En toch gaf hij mij een zoen Op de stoeprand bij nacht Onverwacht en onschuldig op de wang Maar in hier en nu toch uitdagend
Niemand overleefde ooit het leven Jaren levenloos overleven Zonder zekerheid op toekomstig bestaan In repetitieve angstige zinloosheid gevangen.
Ik wil het wolkje volgen Zweven, strelen en echt onschuldig kussen Wie ik toevallig tegenkom In speelsheid dromen van... gelukzalige vrijheid