De livingkast

Bijna al mijn glazen, tassen en borden hebben een plekje gevonden in mijn livingkast. Een grote kast met solide boorden, die rusten op verplaatsbare zijlatjes. Alles in stevig vol hout. Een Indonesisch, oud meubel. De kast staat open. Een buur komt langs. Hij hielp in het verleden al zaken verplaatsen en vraagt of ik nog hulp kon gebruiken. Eén blik op de kast en... 'Weet jij dat het middelste boord scheef ligt?' Ik kijk en ja, hij heeft gelijk. Maar het boord staat vol glazen en borden. Ik geef aan dat een beetje scheef niet zoveel kwaad kan. De man bukt zich, kijkt in de kast en wijst 'Dat latje kan wegglijden, het zit klem als het recht ligt, maar schuin is er meer ruimte.' Ook ik buk mij en kijk in de kast. De man heeft gelijk. Ik zucht. 'Dan moet ik de kast leegmaken'... Vindt de buurman niet nodig... 'Als ik het boord vasthou en jij het latje verplaatst...'. Even later zitten we beiden op onze hurk voor een kast vol breekbaarheden. Hij duwt een boord vol glazen een beetje omhoog. Ik grabbel een steunlatje en duw het één vakje hoger vast. De glazen rinkelen even. Een bord dreigt weg te glijden... Maar met vaste hand plaatst de buurman het boord veilig op het zijlatje... Servies veilig. Ik lach. Hij lacht en zet even later zijn wandeling verder. Hij zal nog eens terugkomen belooft hij. Om een houten decoratierek te helpen verplaatsen. Vóór ik er iets op plaats, natuurlijk.....