De kat

Ze zit, zomaar
Ogenschijnlijk niets doen
Mysterieuze blik
In diep gepeins

Ze zit, zomaar
In de regen
Midden op het voetpad
Van de cité

Ze zit, zomaar
En blijft, terwijl ik de deur open
Onbevreesd, bijna koninklijk
Staart ze mij verveeld aan

En plots zit ze niet meer
Ze draait rond mijn been
Ze streelt haar lange haar
Tegen mijn deurpost

Zacht miauwend
Wordt ze poes
Lief, pluizig, knuffelbol
Aandacht zoekend

Ik steek aaiend mijn hand uit
Een sis, een klauw
Poes wordt kat
En ze zit, zomaar...