De appel

Vandaag ging ik richting GUM. Misschien ga ik in de toekomst daar wel gidsen. Afwachten... Op de terugweg liep ik langs de tuin van de Sint-Pietersabdij, een vrije fruitraapplek. Ik hoopte op nootjes. Maar die zijn er niet ... Wel appels en perelaars. De appels zijn al rijp. Maar de erfgoedbewaker vertelde mij dat er al stevig geraapt was en dus niets goed meer over bleef... Hij wandelde weg. Daar stond ik. Alleen in de boomgaard... en plots geritsel. Op nog geen meter van mijn voeten landt een appeltje in het gras. Glanzend, uitnodigend blozen. Ik raap het op. Mijn appel néh!